پیامک ولادت امام زین العابدین (ع)

سلام اى چارمین نور الهى / کلیم وادى طور الهى

تو آن شاهى که در بزم مناجات / خدا مى‏کرد با نامت مباهات

تو را سجاده داران مى‏شناسند / تو را سجده گزاران مى‏شناسند

ولادت امام سجاد (ع) مبارک

.

.

.

 از مهین بانوى ایران سر زد از خاک عرب

آفتابى کز جمالش شد عیان آیات ربّ

حجّت حقّ، رحمت مطلق ، علىّ بن الحسین

درّة التّاج شرف ، ماه عجم ، شاه عرب . . .

.

.

.

رها کنید مرا در هوای این آقا / گدا کنید مرا هم ، گدای این آقا

دوباره اذن دخولم دهید تا اینکه / بدون پر بپرم در سرای این آقا . . .

ولادت با سعادت امام سجاد(ع) مبارک

.

.

.

یک فلک مجد و کرامت یک جهان اجلال و فر

 در رخ انسان به چهرى دلنشین آمد پدید

یک جهان تسلیم یک عالم رضا یک دهر فضل

 آسمانى آفتابى بر زمین آمد پدید . . .

.

.

.

جمالِ بی مثالِ داور است ایـن

به خَلق و خُلق و خو پیغمبر است این

حسن زادی، حسین آورده‌ای، یا

امیرالمؤمنین دیگر است ایـن

بـه چشم نـور از او نـور بارد

جمـال چـارده معصـوم دارد

.

.

.

به صورت حُسنِ صورت آفرینش / ز صورت آفریـنش، آفریـنش

فلک خواند به لب عین الحیاتش / ملک گوید به رخ حقّ الیقینش

کلام وحی ریـزد از دهـانش / دعا گل بوسه گیرد از لبانش

.

.

.

خدا مشتاق یارب یارب اوست

سحر دلـداده ذکر شب اوست

کلـیم الله مـدهوش تکـلّم

مسیحا زنده لعل لب اوست

عبادت بوسه گیرد از جبینش

خدا فرموده زین‌العابـدینش

.

.

.

ولایت تشنه جـام ولایـش / همه دل‌هاست، دشت کربلایش

چهل پرواز از گودال تا شام / چهل معراج تا طشتِ طلایش

سفر از کبریـا تـا کبریا داشت / عروجی همچو ختم‌الانبیا داشت

.

.

.

بـه خلقت در اسارت مقتدایی

کند در بنـدگی کار خدائـی

کند روز اسارت دست بسته

ز کار عالمی مشکل گشائی

فراز نـاقـه اوج اقتـدارش

زبان هنگام خطبه ذوالفقارش

.

.

.

کلامش همچو آیات شریفه / حماسه، روشنی، حکمت، لطیفه

بـه دریـای دلِ اهلِ تـولّا / گهر جاری است از متن صحیفه

دعای اوست وحی آسمانـی / معانی در معانی در معانـی

.

.

.

الا سیر عروجت تا سحرگاه

من الله و الی الله و مـع الله

نهان از چشم‌ها اسرار خود را

علی با چاه می‌گفت و تو با ماه

تـو قرآنی تـو ایمانی تـو دینی

تـو سر تـا پـا امیرالمؤمنینی

.

.

.

مزارت بیت قرب داور ماست / بقیعت کربـلای دیـگر ماست

به معراج عروج از خویش تا دوست / تـولای شما بـال و پـر ماست

به “میثم” از ازل شد این عنایت / که بـا مهر شما گردد هـدایت